Προσπάθεια της Βιρτζίνια Γούλφ να φύγει στο Λονδίνο
Σταθμός του τραίνου, 1923
Α=Βιρτζίνια Γούλφ
Β=σύζυγος της Βιρτζίνια Γούλφ
Α. Α κύριε Γούλφ, τι αναπάντεχη έκπληξη!
Β. Θα μου πείς τι ακριβώς σκοπεύεις να κάνεις;
Α. Τι σκοπεύω να κάνω;
Β. Σ' έψαξα στο σπίτι αλλά είχες φύγει.
Α. Ασχολιόσουν με τον κήπο και δεν ήθελα να σ'ενοχλήσω.
Β. Ενοχλούμαι όταν εξαφανίζεσαι.
Α. Δεν εξαφανίστηκα. Βγήκα μια βόλτα.
Β. Μια βόλτα; Αυτό μόνο; Μια βόλτα;
(Παύση) Πάμε σπίτι τώρα ... Η Νέλυ κουράστηκε σήμερα. Είναι υποχρέωσή μας να φάμε το δείπνο που ετοίμασε σήμερα.
Α. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι. Φυσικά και δεν είμαστε.
Β. Βιρτζίνια πρέπει να τρώς για το δικό σου καλό.
Α. Δεν αντέχω άλλη καταπίεση. Νοιώθω σα φυλακισμένη.
Β. Ω Βιρτζίνια ...
Α. Με παρακολουθούν οι γιατροί συνέχεια. Και μου λές διαρκώς τι είναι καλύτερο για μένα.
Β. Ξέρουν αυτοί.
Α. Όχι, δεν ξέρουν.
Β. Βιρτζίνια, πρέπει να είναι ανυπόφορο για μια γυναίκα με τη δική σου ...
Α. Με τη δική μου, τι; ...
B. Με τη δική σου προσωπικότητα ... να βλέπει οτι αδυνατεί να εκτιμήσει την κατάστασή της!
Α. Και ποιός μπορεί να ξέρει καλύτερα από μένα;
Β. Έχεις άσχημο παρελθόν με την αρρώστια σου! Παλιά ήσουν σε ίδρυμα ... σε φέραμε στην εξοχή γιατί υπέφερες από κρίσεις ... μελαγχολίες, κενά μνήμης, άκουγες φωνές. Σε φέραμε εδώ για να μην κάνεις κακό στον εαυτό σου. Έκανες απόπειρα δύο φορές! Ζώ μ'αυτήν την απειλή. Έστησα το τυπογραφείο ... απλά και μόνο για να ... ασχολείσαι με κάτι ... και να ξεχνιέσαι.
Α. Αντί για κέντημα δηλαδή;
Β. Το έκανα για σένα! Για την υγεία σου! Απο Αγάπη το έκανα! Αν δεν σε ήξερα καλύτερα θα έλεγα οτι είσαι αχάριστη.
Α. Εγώ αχάριστη; Λές εμένα αχάριστη; Δεν έχω πια ζωή. Μένω σε μια πόλη, που ποτέ δεν ήθελα καν να έρθω. Ζώ μια ζωή, που δεν επέλεξα εγώ η ίδια. Γιατί ήρθαν έτσι τα πράγματα; Ήρθε η ώρα να γυρίσουμε πάλι στο Λονδίνο. Μου λείπει το Λονδίνο. Μου λείπει η ζωή εκεί.
Β. Δεν είσαι εσύ που μιλάς Βιρτζίνια. Είναι σύμπτωμα της αρρώστιας σου. Δεν είσαι εσύ.
Α. Εγώ είμαι. Εγώ, μόνον εγώ.
Β. Φταίνε οι φωνές που ακούς.
Α. Όχι, είν' η δική μου φωνή. Αργοπεθαίνω σ'αυτήν την πόλη!
Β. Αν σκεφτόσουν σωστά Βιρτζίνια, θα σκεφτόσουν οτι ... το Λονδίνο ήταν αυτό που σε έφερε σ'αυτήν την κατάσταση.
Α. Αν σκεφτόμουν σωστά;
Β. Σε φέραμε εδώ για να ηρεμήσεις.
Α. Αν σκεφτόμουν καθαρά, θα σου έλεγα οτι ... παλεύω μόνη στο σκοτάδι, σ'ένα βαθύ σκοτάδι ... και το μόνο που ξέρω ... είναι οτι γνωρίζω μια χαρά την κατάστασή μου. Ζείς με το φόβο της απώλειάς μου. Λέοναρντ, ζώ κι εγώ με τον ίδιο φόβο. Είναι δικαίωμά μου. Δικαίωμα του κάθε ανθρώπου. Αντί για την αποπνιχτική ησυχία της επαρχίας ... επιλέγω τους έντονους ρυθμούς του Λονδίνου. Ακόμη και ο πιο παρακατιανός ασθενής ... δικαιούται να έχει γνώμη πάντα στη θεραπεία του. Έτσι καταλαβαίνει οτι είναι άνθρωπος. Μακάρι, για δικό σου καλό να άντεχα σ'αυτήν την πόλη. Αλλά, αν ήταν να διαλέξω ή το Ρίτσμοντ ή το θάνατο ... θα διάλεγα το θάνατο.
Β. Πολύ καλά. Λονδίνο. Γυρνάμε στο Λονδίνο ... (σκέφτεται σκυφτός, πάει να κλάψει) Πεινάς; Πεινάω πολύ.
Α. (Με έκφραση παραίτησης και ανώφελου να συνεχίσει) Έλα, πάμε σπίτι.
Σταθμάρχης. Το Τρένο για Λονδίνο, στη γραμμή 1. Τελικός σταθμός, Βόξχολ.
Α. Δε θα βρείς τη γαλήνη, όσο αποφεύγεις τη ζωή, Λέοναρντ.
Αναχώρηση του τρένου
Λόρα Μπράουν
κατάθεση ψυχής με αφορμή το θάνατο του γιού της, Ρίτσαρντ, 2001
Είναι στιγμές που νοιώθεις τόσο αποξενωμένος απ'όλους ... που θές ν'αυτοκτονήσεις.
Κάποτε, πήγα σ'ένα ξενοδοχείο ...
Το ίδιο βράδυ κατέστρωσα ένα σχέδιο.
Να εγκαταλείψω την οικογένειά μου ... αμέσως μόλις θα γεννιόταν το δεύτερο παιδί μου.
Αυτό ακριβώς έκανα.
Σηκώθηκα ένα πρωί ...
Έφτιαξα πρωινό ...
Πήγα στη στάση ...
Ανέβηκα στο λεωφορείο.
Τους άφησα ένα μήνυμα.
Έπιασα δουλειά σε μια βιβλιοθήκη στον Καναδά.
Μακάρι ... να μπορούσα να πώ οτι το μετάνιωσα.
Θα 'ταν πολύ εύκολο.
Αλλά τι σημασία θα είχε;
Τι σημασία έχει να μετανοιώνει κανείς ... όταν δεν υπάρχει εναλλακτική λύση;
Κι αυτό που επιλέγεις πρέπει να το υποστείς ...
Ό,τι έπαθα εγώ ... κανείς δεν πρόκειται να με συγχωρέσει.
Ο γάμος μου ήταν σκέτος θάνατος.
Γι'αυτό διάλεξα να ζήσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου